Samica o długości ciała 65 cm.Ciężarna.Przed wylinką.Spotkana kilkakrotnie w jednym i tym samym miejscu.Przemieściła sie o 2 metry w bok tylko.Jednego dnia s
Zaskroniec, gniewosz plamisty, wąż Eskulapa i żmija zygzakowata to 4 gatunki węży, które możesz spotkać na terenie Polski. Czy to mało? Niestety, tak. Węże w Polsce obecnie mają się dobrze, są pod ochroną, ale to nadal rzadcy mieszkańcy naszego kraju. Przeczytaj artykuł i dowiedz się, jaki jest najbardziej jadowity wąż w Polsce i czy każdy z czwórki naszych bohaterów, którego, być może, spotkasz na spacerze, powinien budzić twój niepokój. Najbardziej jadowity wąż w Polsce? W Polsce tylko jeden gatunek węża jest jadowity: mówimy o żmii zygzakowatej. Żmiję zygzakowatą możesz spotkać na terenie całego naszego kraju, a jej ulubione miejsca to:• gęste trawy, zarośla• szczeliny skalne• torfowiska• norki gryzoni• korzenie drzew• polne drogi• kamienie, na których żmija z lubością się wyleguje, łapiąc promienie słońcaŻmija jest chroniona, nie można jej chwytać ani ingerować w jej świat. Jedyny przypadek, w którym możesz mieć starcie ze żmiją, to chwila twojej obrony przed atakiem, ale musisz wiedzieć, że żmija kocha święty spokój (wspominane zarośla, kamień, słońce), nie szuka kontaktu, a atakuje tylko wtedy, gdy nie ma wyjścia: zazwyczaj ucieka przed człowiekiem i nie jest agresywna. Co ważne: przed atakiem zawsze daje znaki ostrzegawcze i syczy. Nie przy każdym ugryzieniu wpuszcza jad. Na toksynę muszą uważać zwłaszcza dzieci i seniorzy. Po ukąszeniu trzeba natychmiast wezwać pomoc: zadzwonić na międzynarodowy nr ratunkowy: 112 lub TOPR|GOPR: 985 LUB 601 100 300 i niezwłocznie podać antytoksynę. Antytoksynę musi przyjąć każdy, kto został ugryziony. Jak wygląda żmija? Każda żmija jest nieco inna, ale istnieje jeden znak rozpoznawczy, który charakteryzuje tego gada: ciemny zygzak na grzbiecie, ale musisz wiedzieć, że na przykład na żmii melanistycznej (odmiana żmii zygzakowatej), niestety, trudno będzie ci zobaczyć znany zygzak. Żmija osiąga długość do ok. 80-90 cm. Ma trójkątną głowę, jej oczy przecinają pionowe źrenice. Występuje w kolorach brązowo-czerwonym, szarym i czarnym. Węże niejadowite w Polsce Czarny wąż w Polsce - zaskroniec Bardzo możliwe, że nie raz w trakcie spaceru, nagle i tuż przed twoimi stopami przemknął zaskroniec. Być może uskoczyłaś wtedy na bok albo zamarłaś, zaskoczony nagłym pojawieniem się zwierzęcia. Zaskroniec to jeden z najpopularniejszych węży występujących w Polsce. Jest on drugim z 4. bohaterów naszej opowieści. Zaskroniec nie jest jadowity, ale dość pokaźny: samica osiąga nawet do 1,5 metra długości, samiec jest mniejszy i jego długość raczej nie przekroczy 1. metra. Po czym poznasz zaskrońca? Po czarnych, poprzecznych pasach, które zdobią jego grzbiet oraz po dwóch źółto-czarnych plamach za skroniami. Zaskrońce są oliwkowe, ale ich podbrzusze jest jaśniejsze. Te gady unikają człowieka, mogą ostrzegawczo syczeć, żeby odstraszyć „intruza”. Gdzie możesz spotkać zaskrońca? Zaskroniec lubi tereny wodniste:• bagna• okolice jezior• okolice rzekMoże też zawitać do domu, który stoi na obrzeżach lasu, w pobliżu rzeki. Największy wąż w Polsce - wąż Eskulapa Wąż Eskulapa jest największym z naszych bohaterów, bo osiąga długość do 2 metrów! W przeciwieństwie do zaskrońca ma słabo wyodrębnioną głowę od tułowia. Zaraz za głową znajdują się dwie jasne plamy (pamiętaj, ze u zaskrońca też występują takie plamki, ale okala je czarna obwódka). Podgardle i podbrzusze eskulapa mają kolor złotego piasku. Eskulapy mają jednolite ubarwienie, zazwyczaj ich ciało zdobi jasny lub oliwkowy brąz. Ten niezwykle rzadki gatunek węża występuje głównie w Bieszczadach. Spotkasz go w:• lasach liściastych• na polach• na urwiskachNiestety, szacuje się, że w Polsce żyje zaledwie ok. 100 sztuk eskulapów i raczej mało prawdopodobne jest to, że podczas wędrówki przemknie ci on przez drogę (prędzej będzie to zaskroniec). Podobiznę największego węża w Polsce szybciej zobaczysz na symbolach apteki i placówek zdrowotnych niż podczas górskiej wędrówki. Jak już wiesz po lekturze o żmii, eskulap nie jest jadowity. Węże w Polsce - gniewosz plamisty Gniewosz plamisty to ostatni z czwórki naszych bohaterów. To wąż który osiąga długość od 60. do 90. centymetrów. Jego głowa jest słabo wyodrębniona od tułowia. Zobaczysz na niej plamkę, która układa się w literę V. Grzbiet gniewosza zdobią charakterystyczne plamki, czasami są to plamki-zmyłki, które dla niewprawnego – ludzkiego oka, mogą przypominać znaczki widniejące na grzbiecie jadowitej żmii. Gniewosz ma jednobarwną kolorystykę. Jego ciało zdobią szarości i brązy. Od nozdrzy przez oczy i głowę biegnie ciekawy-ciemny pas. W przeciwieństwie do żmii źrenica gniewosza jest okrągła, a nie pionowa. Jest to wąż niegroźny dla człowieka. Gdzie możesz spotkać gniewosza? Gniewosz lubi słońce i często wygrzewa się na kamieniach, urzęduje też w trawach i zaroślach. Czym żywią się węże? Węże żywią się gryzoniami, płazami czy ptakami. Nasz gniewosz pałaszuje płazy, drobne ssaki i jaszczurki. Całkowicie jest mu obcy ludzki savoir-vivre i jedzenie małymi kąskami, bo całą swoją zdobycz połyka w całości. Brr… Natomiast wąż Eskulapa dodatkowo lubuje się w myszkach, małych ptakach i pisklętach. Eskulap dusi swoją zdobycz i dopiero następnie ją połyka. Zaskroniec lubi ryby, gryzonie oraz płazy. „Przy stole” zachowuje się podobnie do gniewosza, bo od razu w całości połyka ofiarę. Natomiast nasza żmija zygzakowata oprócz małych ssaków, ptaków i gryzoni gustuje też w dżdżownicach, ślimakach i owadach. Cóż… palce lizać, ale o gustach, w tym gustach kulinarnych, się nie dyskutuje, ważne, że każdy znajdzie dla siebie coś dobrego. Węże hodowlane w Polsce Węże, które żyją w Polsce, są pod ochroną. Jeżeli marzy ci się terrarium, nie możesz, tak po prostu, ruszyć w Bieszczady lub pobuszować nad Odrą, schwytać zaskrońca lub gniewosza i przynieść go radośnie do domu. Ale spokojnie, możesz spełnić swoje marzenie i kupić węża hodowlanego u sprawdzonego hodowcy: nie będzie to gniewosz, zaskroniec, eskulap lub żmija zygzakowata (hodować można tylko węże niejadowite), ale zamiast tych okazów w twoim domu może zawitać: boa dusiciel lub pyton chcesz zaprosić do swojego domu węża, przed podjęciem decyzji, zbierz jak najwięcej informacji o danym gatunku. Hodowla węża to bardzo odpowiedzialne zajęcie. Ponadto musisz wiedzieć, że węże są długowieczne i będą z tobą przez wiele, wiele lat. Każdy gatunek ma swoje potrzeby co do temperatury, oświetlenia, wilgotności. Sprawdź jak ochronić dom 4 gatunki węży w Polsce podsumowanie W Polsce występują 4 gatunki węży: zaskroniec zwyczajny, żmija zygzakowata, wąż Eskulap i gniewosz plamisty. Jedynie żmija zygzakowata jest jadowita, pozostała trójka nie jest groźna dla człowieka. Węże szukają spokoju, a nie spotkania z człowiekiem, nie dążą do konfrontacji, chyba że są do tego zmuszone. Węże: zarówno te dzikie jak i hodowlane, są fascynującymi zwierzakami, które pełnią ważną funkcję w ekosystemie, ale także w symbolice, kulturze i sztuce, nic dziwnego, że niektórzy terraryści zakochali się w swoich podopiecznych bez pamięci. Szymon Wiszcz
Zaskroniec ma żółte. zaskroniec i tajpan. zaskroniec i grzechotnik. mamba lub zaskroniec. zaskroniec. anakonda i zaskroniec. zaskroniec lub połoz. Wszystkie rozwiązania dla GNIEWOSZ PLAMISTY LUB ZASKRONIEC. Pomoc w rozwiązywaniu krzyżówek.
Dużo chodzę z kijkami po lesie, więc zdarzają mi się spotkania z różnymi żyjątkami. Oto co ostatnio było na moich plamistyGniewosz plamisty na polskich ziemiach to rzadki wąż. Ukochał głównie południowe krańce kraju i w zasadzie próżno go szukać gdzie indziej. Niestety z tego powodu, że gniewosz plamisty należy do grupy zwierząt pełzających, które na dodatek mają łuski, bywa wrzucany do jednego worka ze żmiją zygzakowatą – jedynym jadowitym wężem żyjącym w Polsce. Gad ten należy do rodziny połozowatych, zatem bliżej mu do bardziej pospolitego zaskrońca. Czemu się tak na mnie gniewosz?Gniewosz plamisty (Coronella austriaca) może nastręczać wiele trudności w rozpoznaniu oraz odróżnieniu go od żmii zygzakowatej początkującym obserwatorom przyrody. Podobnie jak ona może być szary lub brązowy. Ale bardziej typowym ubarwieniem dla niego, częściej spotykanym, będą barwy rdzawobrązowe lub gliniastoszare. Zwłaszcza ta pierwsza występuje najczęściej, dlatego inna nazwa tego węża to miedzianka. Być może nadana także ze względu na połysk łusek w promieniach słońca. Na grzbiecie od głowy aż do ogona rozpościerają się brązowe, naprzemianległe plamy, które czasami zostają połączone delikatną wstęgą, co może przypominać zygzak. Zawsze warto poświęcić trochę czasu na obserwacje napotkanego gada, ponieważ gniewosz plamisty ma bardzo ważną cechę, dzięki której odróżnienie go od żmii nie powinno stanowić problemu. Na pograniczu głowy oraz szyi występuje plama w kształcie serca lub podkowy – kształt zależy od osobnika. Jest koloru ciemnobrązowego. Inne polskie węże nie mają takiej, dlatego warto patrzeć na ich głowy. Oprócz tego spójrzmy wężowi w oczy. Gniewosz plamisty ma okrągłą źrenicę, co moim zdaniem, sprawia że wygląda na bardziej przyjaźnie nastawionego. Uroku dodaje mu zaokrąglony i zarazem szpiczasty pysk. Od nozdrzy po szyję przez oko biegnie ciemnobrązowy pasek po obu stronach ciała, który następnie przeradza się w rząd plamek biegnący przez całą długość węża. Tuż przed wylinką gad ma płowe ubarwienie. To stadium można poznać po tym, że gałka oczna jest zmętniała. Ten sam wąż po zrzuceniu starej skóry, wygląda zupełnie inaczej. Kolory łusek nabierają bardziej kontrastowych, świeżych barw. Różnica między płcią słabo zaznaczona. Właściwie jedyne po czym możemy rozróżnić samca od samicy, to wielkość, bowiem ten pierwszy jest nieco mniejszy. Gniewosz plamisty dorasta do 75 – 80 cm długości ciała, z czego na ogon przypada 20%, ale znane są przypadki większych osobników. Okres godowy przypada na maj, wtedy samce wydają się bardziej ruchliwe. Próbują wzbudzić zainteresowanie samicy, która następnie po zapłodnieniu nosi w swoim ciele 4 – 20 jaj. Pod koniec sierpnia lub na początku września „rodzą się” małe gniewosze plamiste. Polując na swoje ofiary nie wykorzystuje jadu… W ciepłym najlepiejSiedlisk, które teoretycznie mogłyby zostać zamieszkane przez tego węża w Polsce nie brakuje. Uwielbia przebywać w miejscach dobrze nasłonecznionych, na piaszczystych glebach, tam gdzie dużo dogodnych do wygrzewania kamieni. Unika lasów, a już tym bardziej zwartych kompleksów leśnych. Tereny wilgotne oraz podmokłe nie należą do jego ulubionych. Stroni od obecności ludzi, dlatego jeśli może to znika pośród śródpolnych zarośli, tak by nie zostać zauważonym przez potencjalnych gapiów. Większość życia spędza samotnie przemierzając łąki lub pola oraz skraje świetlistych lasów. W takich miejscach może polować na swoje ulubione ofiary. Najczęściej jego łupem stają się jaszczurki zwinki oraz inne drobne gady. Wyjątkowo chwyta nawet przedstawicieli swojego gatunku, chociaż nie gardzi ssakami – przede wszystkim ryjówkami, płazami, czy owadami lub skąposzczetami. Swoje ofiary oplata całym ciałem i dusi, po czym zjada. Mimo, że opisane wymagania siedliskowe nie wydają się zbyt wygórowane, to jednak gniewoszowi plamistemu nie widzi się życie w Polsce. Różne źródła mówią o występowaniu tego węża na terenie całego kraju, ale wszyscy zgodnie podkreślają, że to południowe ziemie – Podkarpacie, Małopolska, Świętokrzyskie – stanowią jego matecznik. Góry też nie są dla niego stworzone. Najwyżej odnotowano jego obecność na wysokości 2200 m jednak najczęściej przebywa na 1000 m Z pewnością wszędzie tam, gdzie się pojawia wzbudza ogromne zainteresowanie lokalnych przyrodników, bowiem w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt został przypisany do kategorii VU. Gniewosz plamisty jest narażony na wyginięcieZasięg występowania gniewosza plamistego w Europie wydaje się całkiem równomierny. Od zachodu do wschodu, od południowej Anglii po Kaukaz i w drugą stronę, czyli od południa po północ występuje w pasie od Sycylii po południowe krańce Skandynawii. Gdzieś pomiędzy tą jednorodną plamą jest wyrwa obejmująca centralną, północno-wschodnią Polskę, Obwód Kaliningradzki, Litwę, Łotwę i Estonię. Być może to klimat stoi za takim stanem rzeczy. Nie od dziś wiadomo, że na południu Polski z reguły jest cieplej, o wiele cieplej niż na ciepłolubny gniewosz plamisty nie zapuszcza się zanadto w te rejony, gdzie temperatura środowiska nie będzie mu pozwalać na normalne funkcjonowanie. Uważam, że na pewno klimat możemy z powodzeniem wpisać na listę czynników nie sprzyjających gniewoszom na naszych ziemiach. Po drugie – brak podstawowej wiedzy na temat gadów. Wbrew pozorom o gadach jeszcze nie wiele wiemy. One nie są tak spektakularne jak ptaki. Nie przykuwają swojej uwagi śpiewem, jaskrawymi barwami, czy chociażby zdolnością do lotu. Żyją pośród traw i jeśli mogą to unikają człowieka. Przez to niewielu z nas zadaje sobie trud by poznać te zwierzęta. Widząc węża z ciemnymi plamami na grzbiecie, które na dodatek mogą się zlewać w jedno oraz tworzyć zygzak, w głowach ogromnej rzeszy ludzi rodzi jedną myśl: „jadowita żmija”. Tym sposobem zapewne wiele gniewoszy plamistych straciło życie. W sukurs temu poszło najnowsze rozporządzenie dot. gatunków objętych ochroną, w którym ówczesny minister środowiska, nadał żmii zygzakowatej status gatunku częściowo chronionego. Ten zapis w połączeniu z nieznajomością morfologii węży sprzyja zwalczaniu tych zwierząt. Oczywiście z tej wyliczanki nie można wyłączyć wrogów naturalnych, takich jak kuny, lisy, borsuki, czy ptaki drapieżne polujące na gady. To jednak zjawisko, z którym przez tysiące lat węże zdołały się obeznać oraz wypracować strategię obronną, dostosowaną do poziomu drapieżnictwa ze strony potencjalnych z takich strategii jest jajożyworodność. Małe węże „rodzą się” po inkubacji jaj w ciele matki. Noszenie ich w ciele ogranicza ryzyko zniszczenia zarodków na tym etapie rozwoju. Wyobraźmy sobie, gdyby taki borsuk natknął się na zakopane jaja. Nie odmówiłby sobie ani jednego, a tak jaja w ciele matki w razie niebezpieczeństwa wraz z nią mogą uciec. Gdy małe węże już się „urodzą”, także są istotami ruchliwymi, zatem ich szansa na przeżycie jest chyba najbardziej niebezpiecznym czynnikiem ograniczającym populację, są prace przekształcające środowisko życia. Zarastanie dotychczasowych łąk przez las – samosiejki sosny lub innych drzew, prowadzą do diametralnej zmiany w środowisku. Budowa domów to również przekształcanie środowiska, w jeszcze bardziej radykalny sposób niż ekspansja lasu. Podczas budowy prowadzimy mnóstwo prac, wylewanie fundamentu, stawianie ścian z cegieł, montaż dachu, kostka brukowa na podwórku, wreszcie monotonny trawnik – sztuczne morze zieleni bez żadnego urozmaicenia, a do tego wszystko ogrodzone albo wysokim płotem lub betonowym murem. Jeśli ktoś bardziej woli naturę, to obsadzi granicę działki żywopłotem z tui czy jałowców. Może to ściągnie ptaki – piegżę, kapturkę, makolągwy, a usypany przed domem gruz lub skalniak zwabi białorzytkę czy jaszczurkę zwinkę, ale gniewosza plamistego przepędzi pochodzi stąd. Żmija zygzakowataŻmija zygzakowata (Vipera berus) – dla jednych fascynująca, dla innych przerażająca. Żmija jest jedynym jadowitym wężem w Polsce i jak wszystkie polskie gady podlega ochronie gatunkowej (obowiązuje zakaz jej umyślnego zabijania, okaleczania lub chwytania!). Zdarza się jednak, że podczas spotkania z człowiekiem, zakaz ten nie chroni jej przed zabiciem. Niestety, często mylone z nią niejadowity zaskroniec, gniewosz plamisty lub padalec też ginie. Zła sława żmii wiąże się oczywiście ze zdarzającymi się przypadkami ukąszeń, które mogą być niebezpieczne. Żmije występują na terenie całej Polski. Lubią torfowiska, gęste zarośla, w których mogą się ukryć, schronieniem są dla nich szczeliny skalne, korzenie drzew i nory gryzoni. Można je zobaczyć na obrzeżach lasów, wygrzewające się na kamieniach, często też na ścieżce lub drodze. Żywią się drobnymi gryzoniami, zjadają też jaszczurki, pisklęta ptaków i owady. W październiku zapadają w sen zimowy, budzą się z niego w marcu. Ich okres godowy przypada w kwietniu i maju (samce toczą wówczas rytualne walki), wtedy też mamy większą szansę na spotkanie z nimi. Są jajożyworodne, młode (ok. 5 – 15 sztuk) rodzą się w sierpniu i wrześniu. Żmije odgrywają bardzo ważną rolę w ekosystemie. Wygląd żmii Grzbiet żmii może mieć różne zabarwienie – stalowosrebrzyste (lub szare), brązowe lub czarne – o różnym odcieniu i intensywności barw. Jej charakterystyczną cechą jest ciemny zygzak na grzbiecie, tzw. „wstęga kainowa”, chociaż nie zawsze jest on widoczny (np. u odmiany melanistycznej go nie zobaczymy). Inne znaki szczególne: ciało zwęża się w kierunku głowy, głowa – trójkątna, sercowata, oddzielona od reszty ciała. Pionowa źrenica oka, na głowie widoczny wzór z łusek przypominający literę X, Y lub jest płochliwa, zwykle atakuje odruchowo, gdy nie ma możliwości ucieczki. Niesprowokowana nie powinna zaatakować, do ukąszenia dochodzi najczęściej np. podczas przypadkowego jej nadepnięcia lub próbie schwytania. Ukąszenie przez żmiję Ukąszenie przez żmiję i związane z tym zatrucie jadem zależy od wielu czynników. Przede wszystkim od ilości jadu wprowadzonego do organizmu w stosunku do masy ciała, stanu zdrowia, kondycji, miejsca ukąszenia i ewentualnego uczulenia na składniki jadu osoby poszkodowanej. Jest szczególnie niebezpieczne dla dzieci, osób starszych i z chorobami układu krążenia, ale też dla osoby będącej pod wpływem alkoholu. Niebezpieczne mogą być ukąszenia w twarz i szyję – wówczas jad przemieszcza się bardzo szybko w krwiobiegu. Zdrowy, dorosły człowiek powinien ukąszenie przeżyć bez większych komplikacji. Warto zauważyć, że część ukąszeń to tzw. ukąszenia suche, bez wstrzyknięcia pochodzi stąd. ZaskroniecTaki zaskroniec, jakiś czas temu odwiedził nas. Chyba chciał się ochłodzić w naszej piwnicy. Trudno musieliśmy go przegonić do lasu, tam gdzie jest jego miejsce. No, jak się mieszka w sąsiedztwie lasu to takie odwiedziny się wielkości europejski wąż o charakterystycznych żółtych plamach za głową, był uznawany za zwierzę święte a obecnie w wielu państwach podlega ochronie. Wygląd Średniej wielkości wąż o smukłym ciele. Ubarwienie grzbietu szare w różnych odcieniach, na tym tle często są dobrze widoczne liczne drobne ciemniejsze plamki, układające się niekiedy w rzędy. Z tyłu głowy uwagę zwracają charakterystyczne dwie, duże żółte lub kremowe plamy często z czarną obwódką. W zależności od podgatunku jak i populacji można spotkać zarówno węże o dość jednolitym ubarwieniu jak i takie, u których plamisty wzór jest wyraźnie widoczny. Spód ciała początkowo kremowy później ciemniejszy z licznymi jasnymi plamami. Samce rzadko przekraczają 70 cm i są mniejsze od samic osiągających przeciętnie 100-120 cm. Występowanie Gatunek o szerokim zasięgu występowania, spotykany jest na obszarze prawie całej Europy (północna granica jego występowania w Europie to 67°N – nie występuje także na Krecie, Balearach oraz w Irlandii, północnej części Płw. Skandynawskiego). Spotykany także w Azji Mniejszej i Środkowej (granica zasięgu to Bajkał) oraz w północnej części Afryki. Nic dziwnego, że na tak dużym obszarze wyodrębniło się kilka podgatunków, różniących się wielkością, ubarwieniem oraz zasięgiem występowania. Jest najczęściej spotykanym krajowym gatunkiem węża, podobnie jak inne gatunki naszych gadów podlega całkowitej ochronie. Czy wiesz, że… Nazwa zaskroniec nawiązuje do charakterystycznych, żółtych plam „za skroniami”, a więc mówi od razu o jednej z cech terenach dzisiejszej Litwy w czasach historycznych uważany był za święte zwierze, które przynosi pomyślność. Żółte plamy z tyłu głowy były kojarzone z koroną a więc i z mitem o królu węży.. Środowisko i tryb życia Najczęściej jest spotykany nad brzegami różnych zbiorników wodnych – preferuje zarośnięte brzegi starorzeczy i jezior a także różne mokradła, okolice zasobne w strumienie lub oczka wodne. Niekiedy spotykany w dalszej odległości od wody, w lasach mieszanych i na skraju polan, w parkach, ogrodach lub na wilgotnych łąkach. Aktywny w ciągu dnia, przy czym rano przeważnie wygrzewa się na słońcu, później wyrusza na polowanie. Na lądzie szybki i zwinny, w wodzie doskonale pływa i nurkuje. Spośród innych krajowych węży jest najsilniej związany z wodą, chociaż mniej niż inne europejskie gatunki zaskrońców. Zagrożony ucieka, kryjąc się w wodzie lub w gęstych zaroślach a osaczony stara się przestraszyć przeciwnika sycząc i unosząc przednią cześć ciała. Gdy to nie pomaga wyrzuca cuchnącą wydzielinę z gruczołów odbytowych lub udaje martwego przewracając się na grzbiet. Kąsa w ostateczności. W naszej strefie klimatycznej zimuje, przeważnie od końca września lub początku października do przełomu marca i kwietnia. Podobnie jak inne gatunki, najczęściej zimuje w stertach kompostu, w norach pod korzeniami lub w wypróchniałych kłodach pokrytych mchem. Rozmnażanie Gody mają miejsce, w zależności od panujących temperatur od marca do maja. Kilka tygodni po kopulacji, w lipcu lub sierpniu samica składa kilkanaście jaj (przeważnie od 8 do 20, sporadycznie nawet do 50). Często zdarza się, że w jednej norze czy spróchniałym pniu jaja są składane przez wiele samic, w efekcie może się tam znajdować kilkaset (sporadycznie kilka tysięcy) jaj. W zależności od warunków temperatur, inkubacja jaj może trwać od 4 do 8 tygodni. Młode zaskrońce o długości ciała 15-20 cm lęgną się przeważnie w końcu sierpnia lub we wrześniu. Zdarza się że do godów dochodzi w lecie a nawet jesienią, wtedy samice zimują z zapłodnionymi jajami, które są składane wiosna, skutkiem czego młode węże pojawiają się wcześniej, nawet w maju. Pokarm Ponieważ często występuje w pobliżu cieków wodnych podstawę jego diety stanowią zazwyczaj różne gatunki żab i ich kijanki a także traszki. Dieta ta jest niekiedy uzupełniana o ropuchy, ryby oraz jaszczurki lub drobne gatunki gryzoni. Młode osobniki żywią się przeważnie kijankami, małymi rybami oraz dżdżownicami. Większość ofiar połyka żywcem. Wiadomości o zaskrońcu pochodzą z tej strony W Polsce żyją cztery gatunki jaszczurek. Jeśli pojawią się w ogrodzie, oznacza to, że otacza nas czyste środowisko. Niektóre z nich nawet nie pasują do naszego wyobrażenia co do tego jak jaszczurka wygląda. Tym niemniej zawsze, gdy się pojawiają jest to powód do radości i nie trzeba ich niepokoić. Zjedzą bowiem w naszym ogrodzie wiele szkodników. Jaszczurka zwinka (Lacerta agilis) To najczęściej spotykana i pospolicie występująca w Polsce jaszczurka. Jeśli w ogrodzie jest skalniak albo obwódki z kamieni czy cegieł, to na pewno nie raz wylegiwała się w na nich jaszczurka, opalają się w słońcu, oczywiście jeśli w okolicy zwinki występują. Jaszczurka ta preferuje wrzosowiska, południowy skraj lasu, młodniki albo nasłonecznione polany. Samczyki zwinek dorastają do 22 cm długości, chyba że miały jakieś bliskie spotkanie z kotem czy sroką. W chwilach zagrożenia bowiem pozbywają się ogona, który wijąc się jak w konwulsjach ma odwrócić uwagę od zaatakowanego zwinka i dać mu możliwość ucieczki. Ogon z czasem odrasta, ale nie jest już tak okazały. Za to barwy samczyków są imponujące. Ta jaszczurka, którą spotkałam ma mały ogon, widać miała bliskie spotkanie z kotem lub zieleń przeplata się z turkusowym błękitem tworząc na grzbiecie finezyjną mozaikę. Ubarwienie poszczególnych jaszczurek może się między sobą znacząco jest nieco mniejsza od samca, długość jej ciała dochodzi do 20 cm. Kolory to melanż barw szarej, oliwkowej i brązowej. Powód jest taki, że muszą się dobrze maskować przed drapieżnikami. W czerwcu i lipcu składają od 5 do 15 jaj kopiąc dołki w nasłonecznionym piasku, zapewniając jednocześnie takie miejsce by panowała w nim odpowiednia wilgotność. Po dwóch miesiącach inkubacji na świat przychodzą młode jaszczurki. Rzadko można je spotkać, są bowiem bardzo płochliwe. Dopiero w kolejnym roku, w kwietniu, gdy promienie słoneczne ogrzeją kamienie czy piasek odważniej wychodzą z kryjówek i łapią pierwsze, ciepłe promienie słońca. Żerowanie rozpoczynają wówczas, gdy jest już naprawdę ciepło, czyli w maju. Żywią się przede wszystkim bezkręgowcami. W diecie mają owady, pająki i ślimaki. Nie pogardzą gąsienicami a także małymi przedstawicielami własnego lub innego gatunku, są więc również kanibalami. Niestety i same często padają ofiarami i nie tylko zabawy kotów, ale jeży, bocianów, myszołowów, dzierzb czy srok. Wąż, gniewosz plamisty, jest specjalistą od polowań na jaszczurki zwinki. Jaszczurka zwinka jest w Polsce pod częściową beznoga vel padalec (Anguis fragilis)Widząc padalca często traktuje się go jak żmiję albo innego węża. A to tylko nieporadna i mało ruchliwa jaszczurka, zwana u nas często miedzianką. Jest zupełnie niegroźna i kompletnie pozbawiona agresji. Żywi się dżdżownicami i ślimakami, innych bowiem stworzeń nie jest w stanie dogonić i schwytać. Osiąga maksymalnie 50 cm długości. Grzbiet miedzianki przybiera różne odcienie brązu, często właśnie miedziane, stąd potoczna nazwa. Boki i spód jaszczurka ma ciemnoszare albo wręcz czarne. Zarówno ich grzbiet jak i spód pokryte są łuskami, które dachówkowato na siebie zachodzą. Jaszczurki te nie mają kończyn, dlatego mylone są z wężami, z którymi nie są nawet płciową osiąga jaszczurka, która ma 20 cm długości ciała. Samice mają wówczas około 5 lat, samce około 4 lat. Kopulacja odbywa się w norkach lub szczelinach. Jaja rozwijają się w ciele samicy przez 3 miesiące, po czym wykluwają się młode i od razu następuje poród. Najczęściej jest to kilkanaście młodych, cieniutkich, o długości 8-9 cm padalców. W tym pierwszym okresie życia ginie ich najwięcej zjadanych przez jeże, myszy, sowy, sójki, bociany czy myszołowy. Mnóstwo zostaje również przejechanych przez samochody, często bowiem wygrzewają się na asfalcie a są zbyt nieporadne by zdążyć uciec. Często również padają ofiarą bezmyślnych ludzi, którzy zabijają je myśląc, że to żmije. Na szczęście jednak sporo ich przeżywa i dość często można spotkać osobniki nawet 20-30 letnie. A dożyć mogą 50 lat. W Polsce występuje padalec zwyczajny i padalec kolchidzki – są objęte całkowitą pochodzi z tej strony.
Wszystkie rozwiązania dla POŁOZ LUB ZASKRONIEC. Pomoc w rozwiązywaniu krzyżówek. gniewosz plamisty lub zaskroniec. gniewosz lub zaskroniec.
Fot. Lutique / Getty Images W Polsce występuje 5 gatunków węży, głównie są nam znane zaskrońce i żmije. Jak je odróżnić? Jakie są inne węże i czy są groźne? W końcu ukąszenie przez żmiję jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia, z kolei zaskrońce są zupełnie niegroźne. Jak się zachowywać w sytuacji spotkania z wężem? Żmija zygzakowata (Vipera berus) Zacznijmy od tego, że jedynym jadowitym i potencjalnie groźnym wężem w Polsce jest żmija zygzakowata (Vipera berus). Żmije zygzakowate atakują jedynie wtedy, kiedy poczują się zagrożone. Wolą ucieczkę niż walkę, jednak potrafią ukąsić, zwłaszcza, gdy się je zaczepia. Żmije występują w lasach, na polanach, ale spotkać możemy je także w wodzie, bowiem węże te są świetnymi pływakami. Fot. taviphoto / Getty Images Żmija zygzakowata osiąga długość do 90 cm, jej źrenice są pionowe, płaska głowa wyraźnie wyróżnia się na tle reszty ciała. Występuje w trzech odmianach kolorystycznych: brązowej, czarnej i szarej. Cechą wspólną wszystkich jest zygzak na grzbiecie, jednak u ciemnych okazów można go nie zauważyć. W naszym żmija jest objęta ochroną. Polecamy: Ukąszenie przez węża - pierwsza pomoc. Co robić? Fot. MikeLane45 / Getty Images Jad żmij jest niebezpieczny dla człowieka, dlatego należy unikać kontaktu z wężami. Najlepiej nie wchodzić im w drogę i spokojnie poczekać, aż odpełzną. Żmija zaczepiana potrafi ukąsić. Jak się wtedy zachować? Zobaczcie, jak udzielić pomocy osobie ukąszonej przez węża: Zobacz film: Pierwsza pomoc przy ukąszeniach żmij. Źródło: Dzień Dobry TVN Gniewosz plamisty (Coronella austriaca) To niejadowity wąż, który bardzo często bywa mylony ze żmiją zygzakowatą. Barwa ciała gniewosza plamistego jest rdzawobrązowa lub brązowa u samców, u samic szara lub gliniastoszara. Na głowie oraz karku znajduje się plama w kształcie podkowy lub serca. Gniewosz plamisty jest całkowicie niegroźny dla człowieka, może mierzyć do 90 centymetrów. Wąż ten ma okrągłą źrenicę oka, łagodnie zaokrąglony pysk oraz głowę słabo odgraniczoną od reszty ciała. Po oczach łatwo go odróżnić od żmii zygzakowatej, która ma pionowe źrenice. W naszym kraju jest objęty ochroną. Fot. MLArduengo / Getty Images Wąż Eskulapa (Elaphe longissima) Zapewne nawet nie wiedzieliście, że w Polsce żyją węże, które mogą mierzyć aż 2 metry? Mowa o wężach Eskulapa (najdłuższy osobnik mierzył 225 centymetrów), które nie są jadowite i najczęściej możemy je spotkać w Bieszczadach. Dorosłe osobniki są barwy oliwkowo-szarej, przy czym przednia część ciała jest zazwyczaj jaśniejsza. Wąż Eskulapa to typ dusiciela. Żywi się myszami, jaszczurkami, małymi ssakami i ptakami, pisklętami oraz jajami. Chwyta ofiarę pyskiem, później owija ciałem i dusi przez kilka minut, a na końcu połyka w całości. W naszym kraju jest objęty ochroną. Fot. black_shogun / Getty Images Zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix) Zaskrońce nie są jadowite i spotkać je możemy najczęściej na terenach podmokłych i w pobliżu zbiorników wodnych. Zaskrońce występują w całej Europie, bardzo dobrze pływają, natomiast maksymalna długość tego węża to 150 cm. Zaskrońce wyróżniają charakterystyczne, żółte plamki, które łatwo zauważyć. Ubarwienie mają zazwyczaj szarozielone lub brązowe. Zaskrońce połykają swoje ofiary bez zabijania. Fot. DamianKuzdak / Getty Images Zaskroniec rybołów (Natrix tesselata) Zaskroniec rybołów nie jest jadowity. Większość czasu spędza w wodzie, gdzie poluje. Osiąga długość do 150 cm, a jego ubarwienie jest oliwkowe, szare lub zielono-brązowe. W naszym kraju jest objęty ochroną. Fot. Kerrick / Getty Images Padalec zwyczajny (Anguis fragilis) To nie wąż, a beznoga jaszczurka, którą również możemy spotkać w Polsce. Głowa i ogon są bardzo słabo wyodrębnione od tułowia, a barwa jest zwykle brązowa. Jest mały - może mierzyć maksymalnie do 50 centymetrów długości. Padalce polują głównie na ślimaki nagie i dżdżownice. Nie są szybkie, ale poruszają się wykonując wężowate ruchy ciała. Fot. MikeLane45 / Getty Images
Look up the Polish to German translation of gniewosz in the PONS online dictionary. Includes free vocabulary trainer, verb tables and pronunciation function.
Słownik Określeń KrzyżówkowychLista słów najlepiej pasujących do określenia "Gniewosz zaskroniec":WĄŻWĘŻEPOŁOZPOŁOZYMIEDZIANKAUMARLAKSKRONIEPOŃCZOSZNIKPLAMKISłowoOkreślenieTrudnośćAutorWĄŻgniewosz lub zaskroniec★★★WĘŻEgniewosz i grzechotnik★★★POŁOZgniewosz plamisty lub zaskroniec★★★POŁOZYrodzina węży: gniewosz plamisty, zaskroniec i wąż Eskulapa★★★elizaUMARLAKudaje go przestraszony zaskroniec★★★BaJoMIEDZIANKAgniewosz plamisty★★★Mirasisko
Parki krajobrazowe obejmują najpiękniejsze. i najcenniejsze tereny w Małopolsce. Zostały utwo-. rzone ze względu na ich wartości przyrodnicze, histo-. ryczne i kulturowe. Unikatowa jest ich różnorodność, na którą składają się krajobrazy pustynne, doliny. jurajskie, stare kamieniołomy, roślinność wysokogór-.
Wkrótce rozpoczną się wyjazdy wakacyjne. Może warto uświadomić sobie jakie zagrożenia mogą nas spotkać na łonie przyrody? Nasze miejskie wyobrażenie o potencjalnych zagrożeniach może zostać szybko zweryfikowane chociażby przez dziką przyrodę. Dla niej to my jesteśmy intruzami i gdy naruszymy ich środowisko mogą nas upomnieć, tak jak potrafią. Do jednych z takich zagrożeń z pewnością należy ukąszenie przez węże (tj. żmija zygzakowata). Węże w Polsce: Ażeby lepiej poznać co pełzającego jest niebezpieczne, a co nie, najlepiej zapoznać się z naszymi, polskimi wężami. Zwłaszcza, że wszystkie są pod ochroną! W Polsce możemy spotkać pięć węży: gniewosz plamisty, wąż Eskulapa, zaskroniec zwyczajny, zaskroniec rybołów, żmija zygzakowata. Z nich wszystkich jedynie żmija zygzakowata ma wysunięte do przodu jadowite zęby. Inne są niejadowite, lub mają zęby jadowe schowane z tyłu otworu gębowego. Ułatwiają one jedynie „uspokoić” połykaną ofiarę. Jest to wówczas potrzebne, gdy ofiara węża jest znacznych rozmiarów. Mówimy wówczas, że takie węże są jadowite warunkowo. Padalec Prezentację zacznijmy od czegoś co pełza, a nie jest wężem, choć jest oślizgłe, wije się i może napędzić stracha. To beznoga jaszczurka – padalec. Padalce zamieszkują niemal całą Europę, częściowo Afrykę i Azję. Z wyglądu przypominają węża. Osiągają długość do 45 cm. Przyjmują różnorodne ubarwienie. Zazwyczaj są metaliczno brązowe, ale również szmaragdowe, czy wręcz turkusowe. Samice mają brzuch czarny, a samce żółty. Nie poruszają się zbyt szybko. Spotykamy je zazwyczaj na leśnych drogach i ścieżkach. Zamieszkują mchy i łąki. Głównym pożywieniem padalca są ślimaki i dżdżownice, więc ciężko go nazwać drapieżnikiem. Zazwyczaj pojawiają się po deszczu by móc upolować coś do jedzenia. Padają ofiarą węży. Są całkowicie niegroźne dla człowieka. Padalec Gniewosz plamisty Gniewosz plamisty to gatunek niejadowitego węża powszechnie spotykany w Europie i zachodniej Azji. Osiąga długość do 90 cm. Jego plamki na grzbiecie powodują, że często jest mylony ze żmiją zygzakowatą. Jest całkowicie niegroźny dla człowieka, Od żmii zygzakowatej odróżnimy go po dużych oczach, okrągłych źrenicach i żółtej tęczówce. Również pysk gniewosza jest łagodnie zaokrąglony, a na głowie znajduje się plama w kształcie serca. Przybiera barwę brązową lub szarobrązową. Na grzbiecie ma ciemniejsze plamy w dwu lub czterech rzędach. Gniewosz występuje w miejscach suchych, silnie nasłonecznionych. Uwielbia skały i tereny kamieniste. Spotkamy go również wśród traw i zarośli. Nie lubi lasów. Występuje niemal w całej Europie, na zachodzie i środkowej Azji. W partiach górskich do 1000 m. Żywi się jaszczurkami, padalcami, pisklętami i drobnymi ssakami. Poluje jak typowy wąż oplatając swoją ofiarę. Jest wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt zagrożonych wyginięciem. Jest pod ścisłą ochroną. Gniewosz nawet w samoobronie nie atakuje człowieka, ani dużych ssaków. Gniewosz Wąż Eskulapa Wąż Eskulapa jest gatunkiem węży niejadowitych. To największy wąż żyjący w Polsce i w Europie. Długość ciała – może osiągnąć nawet 2 m. W Polsce, w Bieszczadach najdłuższy wąż Eskulapa mierzył 160 cm. Samce są dłuższe od samic. Eskulapa jest barwy brunatnej lub oliwkowobrunatnej z wieloma jasnymi plamkami. Po stronie brzucha jest jaśniejszy, ma słomkowy kolor. Także przednia część ciała jest jaśniejsza. Eskulapa lubi ciepłe i wilgotne miejsca, Najlepiej czuje się wśród spróchniałych pni drzew. Praktycznie występuje tam, gdzie padalce. Odżywia się jaszczurkami, wężami, małymi ssakami, płazami, ptakami i ich jajami. Nie jest jadowity więc podobnie jak gniewosz zabija ofiary dusząc je po złapaniu pyskiem i połyka w całości. W Polsce występuje głównie w Bieszczadach. Można go również spotkać nad Popradem i nad Dunajcem. Zamieszkuje głównie południową Europę od Hiszpanii po Morze Kaspijskie. Można go spotkać w Chorwacji i na Cyprze. Podczas upałów lubi polować nocą i nad ranem. Podobnie jak gniewosz Eskulapa jest wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt zagrożonych wyginięciem. Wąż Eskulapa Zaskroniec zwyczajny Zaskroniec zwyczajny to kolejny wąż niejadowity, który zamieszkuje Polskę. Występuje on w całej Europie poza wyspami brytyjskimi i północą Skandynawii. Samice zaskrońca osiągają długość do 1,5 m,a samce 1 m. Żywią się płazami, rybami i małymi ssakami, głównie gryzoniami. Zaskrońce lubią polować na uciekające ofiary. Są całkowite niegroźne dla człowieka. Gdy czują się zagrożone nieruchomieją i stają się całkowicie bezwładne, jakby były nieżywe. Dodatkowo wypuszczają nieprzyjemną ciecz o zapachu przypominającym padlinę. Gdy są atakowane przez mniejsze zwierzęta, takie jak psy przeraźliwie syczą. Zaskrońca ciężko pomylić z innymi wężami. Mają one wyraźne żółte plamy otoczone czarnymi obwódkami tuż „za skroniami”. Stąd wzięła się ich nazwa. Są szarozielone lub szarobrązowe. Brzuch mają kremowy z czarnymi plamami. Zaskroniec lubi miejsca podmokłe, w okolicy bagien lub jezior. Świetnie pływa. Chętnie odwiedza domostwa, ale jest dla ludzi całkowicie niegroźny. Zaskroniec zwyczajny Zaskroniec rybołów Bardzo rzadkim wężem w Polsce jest zaskroniec rybołów. Jest to wąż niejadowity. Ostatnio przedstawiciela tego gatunku napotkano na Zaolziu dziesięć lat temu. Zamieszkuje on głównie Europę i Azję. Większość dnia spędza w wodzie więc, jego siedliska mieszczą się w pobliżu jezior i rzek. Świetnie pływa i nurkuje. Jest oliwkowy, lub zielonkawobrązowy. Po stronie brzusznej żółty lub pomarańczowy z ciemnymi plamkami. W przeciwieństwie do zaskrońca zwyczajnego plamy za skroniami są bardziej rozmyte i bardziej pomarańczowe. Zaskroniec rybołów Żmija zygzakowata Jedynym przedstawicielem węży jadowitych w Polsce jest żmija zygzakowata. Długość jej dochodzi do 90 cm, ale zdarzają się dłuższe, do 120 cm. W Polsce zazwyczaj osiągają 60 cm. Należy do rodziny żmijowatych. Łatwo rozpoznać tego węża po charakterystycznym zygzaku na grzbiecie. Najczęściej spotykamy żmiję zygzakowatą w kolorze miedzianoczerwonym, czerwonobrązowym, srebrzystoszarym, żółtawym, oliwkowozielonym, niebieskoszarym. Zdarzają się osobniki pomarańczowe, a nawet żółtawe. Wszystkie mają na grzbiecie charakterystyczny zygzak, tak zwaną „wstęgę kainową”przechodzącą przez całe ciało od głowy do ogona. Zygzak jest niewidoczny jedynie u czarnej żmii tak zwanej odmiany melanistycznej. Ta forma żmii zygzakowatej jest najrzadsza. W niektórych krajach występuje pod nazwą żmii piekielnej. W Polsce występują żmije zygzakowate w kolorze brązowym (od ceglastej po ciemnobrązową), szarym (jasna, srebrzystoszara lub grafitowa) oraz czarnym. Kolorystyka żmii zygzakowatej jest różna w zależności od rejonu Polski. Znaleziona w tym tygodniu żmija zygzakowata (7 maja 2019 r. w Warszawie na Białołęce) była ciemnoszara. Na trójkątnej, masywnej głowie żmii zygzakowatej mamy wyraźny ciemniejszy znak przypominający literę V, Y lub X. Charakterystyczne są również pionowe źrenice. Tęczówka jest czerwona lub czerwonobrązowa. Żmija zygzakowata nie jest tak smukła jak pozostałe polskie węże. Ciało ma masywne i krępe. Zwęża się w kierunku głowy. Ma bardzo krótki ogon. Żmija zygzakowata z ogródka na Białołęce Występowanie Żmija zygzakowata występuje w całej Europie i Azji. Spotykamy ją od Atlantyku po Morze Ochockie. Od Morza Śródziemnego po Skandynawię. Przekracza nawet koło podbiegunowe. Żmiję zygzakowatą spotykamy na na skraju lasu, mokrych łąkach, polanach leśnych i jak widać ostatnio, również w ogródkach działkowych. Żywią się małymi ssakami owadożernymi i gryzoniami. Polują na płazy, gady, pisklęta i owady. Młode żmije żywią się podobnie jak padalce, ślimakami i dżdżownicami. Polowanie Polują w dzień wykorzystując do tego swój jad. W bezruchu czatują na swoją ofiarę by szybkim ruchem uderzyć w nią swoimi jadowymi zębami. Następnie żmija wycofuje się, cierpliwie czekając, aż jad zacznie działać. Nie walczą ze swoją ofiarą. Gdy ofiara straci przytomność, wąż łatwo odnajduje ją dzięki doskonałemu węchowi. Okres godowy Niezwykle widowiskowe są zaloty żmii zygzakowatej, które trwają kilka godzin. Najpierw samce walczą ze sobą o swoją wybrankę. Są to typowe zapasy, podczas których jeden drugiego próbuje przygnieść do ziemi. W trakcie nich widzimy charakterystyczne dla węży uniesione przednie części ciała. Samica jednorazowo rodzi 5-15 młodych. Są jajożyworodne. Żmija zygzakowata podlega częściowej ochronie. Żmija zygzakowata Jad żmii zygzakowatej jest groźny dla człowieka! Przede wszystkim patrzmy pod nogi w miejscach gdzie możemy spotkać węże. Nie zbliżajmy się do nich. Jeżeli jest to w terenie zamieszkałym zawiadommy o naszym znalezisku policję by powiadomiła odpowiednie służby. Nie drażnijmy węża! Nie zabijajmy go! Człowiek nigdy nie jest dla żmii przedmiotem ataku. Żmije zawsze oceniają ofiarę z uwagi na cel pokarmowy. Nie atakują bez powodu. Rzadko kąsają ludzi, starając się przede wszystkim schodzić im z drogi. Gdy nie mają już wyjścia mogą zaatakować. Atak jest spowodowany wyłącznie strachem, wynikającym z nagłej sytuacji i zagrożenia. W przypadku dorosłego człowieka powinien on przeżyć ukąszenie bez większych komplikacji. Z uwagi na szybkie rozprzestrzenianie się jadu w krwioobiegu, niebezpieczne są ukąszenia żmii w szyję i w twarz. Jad żmii zygzakowatej jest bardzo niebezpieczny dla życia dzieci z uwagi na ich niską wagę ciała. Również w niebezpieczeństwie są osoby pod wpływem alkoholu, które mają rzadszą krew. Również dla osób starszych, z problemami kardiologicznymi, jad żmii jest bardzo niebezpieczny. Ukąszenie żmii zygzakowatej w 30-60 % jest bez wstrzyknięcia jadu, tak zwane suche ukąszenie. Jednak z uwagi na niebezpieczeństwo martwicy zawsze należy sięgnąć po pomoc medyczną. Żmija zygzakowata i jej toksyczny jad Jad żmii zygzakowatej to mieszanina wielu toksyn. Uszkadzają one układ nerwowy, powodują martwicę tkanek, zmniejszają krzepliwość krwi i zaburzają rytm pracy serca. Na skórze ofiary pozostają charakterystyczne dwie ranki po zębach jadowych. Żmija zygzakowata Węże, a wakacje w Chorwacji Z uwagi, że wiele osób wyjeżdża do Chorwacji na pola kempingowe umiejscowione na łonie przyrody, warto zwrócić uwagę na to, jakie węże stanowią tam zagrożenie. Przede wszystkim, to w większości to te same węże co w Polsce. W Plitwickich Jeziorach spotkamy zapewne pływającego zaskrońca zwyczajnego polującego na ryby. Natomiast wczesnym rankiem pole kempingowe odwiedzi dobrze nam znany wąż Eskulapa w poszukiwaniu pozostałości wieczornych imprez. Osobiście takie wizyty widzieliśmy na Istrze i niedaleko Splitu. Jadowita żmija zygzakowata należy tam również do rzadkości, zwłaszcza atakująca człowieka. Na jakie węże trzeba uważać w Chorwacji? Chorwaci ostrzegają przed trzema jadowitymi żmijami. Zygzakowatymi o nazwie Riđovka (odmiana jasnobrązowa o brązowych z oczami o brązowej tęczówce) i dużo mniejszej Planinski žutokrug (odmiana również jasnobrązowa, z szerszą wstęgą kainową i oczami o źrenicach błękitnych). Ich jad nie jest silnie toksyczny, dlatego nie jest niebezpieczny dla dorosłego człowieka. Najbardziej niebezpieczna, niewystępująca w Polsce, jest poskok – żmija nosoroga (jasnoszara). Jej ukąszenie wymaga natychmiastowego zawiadomienia służb ratownictwa medycznego, z pogotowiem lotniczym włącznie. Poskok, żmija nosoroga Chorwacki poskok to żmija nosoroga, najbardziej niebezpieczna żmija w Europie. Lubi ciepłe, górzyste tereny. Występuje na Bałkanach, w Austrii, w północnych rejonach Włoch, na Cykladach w Azji Mniejszej. Jest bardzo jadowita, a jej jad jest niezwykle toksyczny. Jest większa od żmii zygzakowatej, zwłaszcza osobniki mieszkające w Górach Dynarskich. Dochodzi tam do dużych rozmiarów, ok 1,6 m. Ma duże, blisko dwu centymetrowe zęby jadowe. Dodatkowo poskok jest wyposażony w długi rozwidlony na końcu język. Oprócz wyraźnych powiek ma charakterystyczny róg na nosie. Zazwyczaj jest w kolorze jasnoszarym, jasnobrązowym lub pomarańczowym z ciemnobrązowym zygzakiem. Tęczówki mają kolor złoty lub miedziany. Jest powolny, ale atakuje bardzo szybko. Żywi się drobnymi ssakami, ptakami, jaszczurkami, wężami. Posok nigdy nie atakuje bez powodu! Nawet młode 15-18 cm osobniki mają silnie trujący jad. W przypadku ukąszenia na terenie Chorwacji należy jak najszybciej powiadomić służby ratunkowe dzwoniąc na numer alarmowy 112 lub pogotowie ratunkowe 194 . Niezbędne będzie podania jak najszybciej antytoksyny. W Chorwacji do przypadków ukąszeń przez posoka jest zazwyczaj wysyłane lotnicze pogotowie ratunkowe. Chorwacki poskok – żmija nosoroga Postępowanie w przypadku ukąszenia Ukąszenie żmii zygzakowatej nie boli. Na skórze pozostają jedynie ślady od zębów jadowych. Dopiero po 15-20 minutach zaczynają się pierwsze objawy. Ból głowy i zawroty. To znak, że jad zaczyna atakować układ nerwowy. Co świadczy o ukąszeniu węża? Przede wszystkim w miejscu ukąszenia widać dwie małe ranki po zębach jadowych. Pojawia się ból, tkliwość i zasinienie w miejscu ukąszenia. Narasta obrzęk i zaczerwienienie wokół rany, z której zazwyczaj sączy się krew. Kolejnymi objawami są: wymioty, ból brzucha, biegunka, uczucie ogólnego osłabienia, senność, znużenie, gorączka, trudności w oddychaniu, zaburzenia rytmu serca, tachykardia powyżej 100 uderzeń na minutę, obniżone ciśnienie tętnicze, wypieki na twarzy, nadmierna potliwość, krwawienie z dziąseł, w końcu utrata świadomości. Występują zmiany na skórze, wysypka, wybroczyny, pojawiają się bąble pokrzywkowe, krwawienie z dziąseł i krwiomocz. Ukąszenie przez żmiję Co robić w przypadku ukąszenia? Przede wszystkim należy zachować spokój i rozsądek. Panika i strach wpływa na przyspieszenie tętna. Wzrost tętna to szybsze przemieszczanie się jadu po całym organizmie, a to jest bardzo niepożądane. Osoba ukąszona musi unikać wysiłku i wszelkich działań, które mogą przyspieszyć bicie serca. Nie może biegać, powinna iść spokojnym krokiem. Gdy znajdzie pomoc to lepiej by spokojnie czekała na przyjazd pogotowia ratunkowego. Jeżeli to konieczne to lepiej ją nieść. Dobrze jest zrobić zdjęcie węża, który zaatakował lub zapamiętać jego cechy charakterystyczne. Jeżeli wąż nie żyje można, dla lepszej identyfikacji, zabrać go ze sobą, aby pokazać go ratownikom osobę ukąszoną przez węża, należy upewnić się, czy nic nie grozi z jego strony. Zazwyczaj węże uciekają po ataku, ale lepiej to sprawdzić. Ukąszenie węża- jak się zachować krok po kroku: Zlokalizuj miejsce ukąszenia. Sprawdź jak wygląda rana, monitoruj czynności oddechowe i puls. Zadzwoń ta telefon alarmowy 112, podając miejsce gdzie się znajdujesz, opis węża, który zaatakował. Należy przedstawić jak wyglądają aktualne czynności oddechowe i praca serca poszkodowanego. Nie wysysaj rany, nie nacinaj jej, nie wyciskaj jadu. To są jedynie głupoty z filmów! Takie działanie może tylko zaszkodzić, a przede wszystkim szkoda tracić czas i wprowadzać dodatkową infekcję. Jeżeli możesz, to załóż rękawiczki ochronne! Zmyj z okolicy ukąszenia resztki toksyn. Najlepiej zrobić to solą fizjologiczną lub czystą wodą. Zrób to delikatnie by dodatkowo nie podrażniać skóry okolic rany. Spróbuj unieruchomić ukąszoną kończynę, aby spowolnić rozchodzenie się trucizny. Ranę zabezpiecz gazą jałową i obwiąż bandażem, albo czymś co może go zastąpić. Nie musisz to robić zbyt mocno, ale z pewnością należy to robić solidnie. Nie należy blokować dopływ krwi do miejsca ukąszenia! Jeżeli czekasz na przyjazd pogotowia ratunkowego wybierz miejsce, gdzie będą mogli łatwo dotrzeć. Ułóż osobę poszkodowaną tak by miejsce ukąszenia było poniżej serca. Ogranicz jej ruch do minimum. Zdejmij wszystkie przedmioty, które mogą uciskać kończynę: obrączka, zegarek, bransoleta. Schładzaj miejsce ukąszenia i monitoruj do przyjazdu pogotowia czynności życiowe poszkodowanego (oddech, pracę serca, przytomność). W przypadku pomocy pogotowia lotniczego musisz wytypować odpowiednie miejsce na lądowisko. Jeżeli nie ma szans na szybkie przybycie służb ratowniczych, to szukaj pomocy medycznej na własną rękę. Skontaktuj się z lekarzem, szpitalem, przychodnią. W każdym hotelu, markecie, posterunku policji, straży pożarnej jest z pewnością punkt pierwszej pomocy. Nie pozwól poszkodowanemu biec. Przenieś go, lub idź z nim spokojnym krokiem. Szybsze zgłoszenie się do opieki medycznej może przyspieszyć podanie zastrzyku z surowicą i w konsekwencji może uratować życie. Zapamiętaj! * Przy ukąszeniu zakazane jest wysysanie, nacinanie, wyciskanie podrażnianie miejsca ukąszenia! * Nie wolno zakładać opaski uciskowej tamującej dopływ krwi do kończyny. * Najlepiej jak poszkodowany spokojnie czeka na przyjazd pogotowia, a miejsce ukąszenia jest poniżej serca. * Ustal jaki wąż zaatakował. * Monitoruj czynności życiowe poszkodowanego do czasu przyjazdu pogotowia. Lądowisko dla LPR
mOxZ. wxd5zb8jak.pages.dev/342wxd5zb8jak.pages.dev/329wxd5zb8jak.pages.dev/68wxd5zb8jak.pages.dev/232wxd5zb8jak.pages.dev/378wxd5zb8jak.pages.dev/116wxd5zb8jak.pages.dev/1wxd5zb8jak.pages.dev/265wxd5zb8jak.pages.dev/172
gniewosz plamisty lub zaskroniec
